Ropa jest produktem, który zaraz po kryptowalutach narażony jest na największe spekulacje. Producenci tego surowca odnotowywali coraz niższe wpływy z jej sprzedaży, co związane było ze zwiększoną podażą, która pojawiła się po zniesieniu międzynarodowych sankcji nałożonych na Iran: w półtora roku koszt baryłki zmniejszył się ze 110 USD w czerwcu 2014 do 30 USD w styczniu 2016.

Jednak nie tylko zbyt niska ale również zbyt wysoka wartość ropy jest niekorzystna dla rządów a to dlatego, że obywatele mogą okazać niezadowolenie z drogiego paliwa przy urnie wyborczej (właśnie w listopadzie w Stanach Zjednoczonych mają odbyć się wybory parlamentarne), gdyż droższa ropa oznacza droższy transport, co prędzej czy później pociąga za sobą wzrost cen właściwie wszystkich innych dóbr.¹⁾Rising gas prices are taking a big chunk out of people’s disposable income, Business Insider 2018-07-04.

Aby uniknąć gwałtownych wahań cenowych, liczący się wydobywcy zawierają umowy regulujące jej podaż. Do takiego porozumienia doszło podczas helsińskiego szczytu (16 lipca) między prezydentami Stanów Zjednoczonych i Rosji. Państwa te wraz z Arabią Saudyjską, która już wcześniej dogadała się w tej sprawie z Moskwą²⁾Saudi Arabia: OPEC and Russia to pump more oil ‘in the near future, CNN 2018-05-25., tworzą jak gdyby nowy OPEC, organizację zaspakajającą łącznie 30% światowego zapotrzebowania, potężne narzędzie w rękach Trupa, Putina oraz Mohameda bin Salmana przy pomocy którego:

1. będą oni mogli kształtować podaż a przez to ceny ropy;
2. ograniczać wpływy pozostałych producentów i innych organizacji wydobywających ropę (jak np. OPEC, OAPEC);
3. wywierać nacisk na importerów, w tym przypadku zwłaszcza na Unię Europejską, która jest największym światowym odbiorcą nafty, a której relacje z Moskwą i Waszyngtonem nie należą w ostatnim czasie do wzorcowych.³⁾Trump calls European Union a ‘foe’ – ahead of Russia and China, The Guradian 2018-07-15.

Tyle jeśli chodzi o cele wspólne. Dodatkowo każda z umawiających się stron w oparciu o zawarte porozumienie będzie mogła realizować własne interesy.

• Waszyngton uzyska silniejszą pozycję w wojnie handlowej z Chinami, drugim największym odbiorcą ropy;
• Kreml może żądać zniesienia unijnych sankcji, zaś
• Rijad będzie mógł wywierać większy nacisk na Teheran.